Šta će Vulin na Kočićevom zboru?

Piše: Boro Kontić

U bezuspješnom traganju za odgovorom na pitanje otkud Vulin na Kočićevom zboru, budući su odavno na snazi iracionalni zapleti i motivacioni čvorovi, možda bi trebalo naglasiti lokaciju. Zmijanje. Kako je u posljednje vrijeme bilo mnogo riječi o Kobrama koje s Vulinom imaju više veze no Kočić, mošda je u tome ključ?

Na zvaničnoj stranici Ministarstva unutrašnjih poslova Republike Srbije pod stavkom nadležnost stoji da “MUP RS obavlja poslove državne uprave” koji se odnose na:


Zaštitu bezbednosti Republike Srbije i otkrivanje i sprečavanje delatnosti usmerenih na podrivanje ili rušenje Ustavom utvrđenog poretka;  zaštitu života, lične i imovinske sigurnosti građana;  sprečavanje i otkrivanje krivičnih dela i pronalaženje i hvatanje učinilaca krivičnih dela i njihovo privođenje nadležnim organima; održavanje javnog reda i mira;  obezbeđivanje zborova i drugih okupljanja građana;  obezbeđivanje određenih ličnosti i objekata; bezbednost saobraćaja na putevima; kontrolu prelaženja državne granice; kontrolu kretanja i boravka u graničnom pojasu; kontrolu kretanja i boravka stranaca; nabavljanje, držanje i nošenje oružja i municije; proizvodnju i promet eksplozivnih materija, zapaljivih tečnosti i gasova; zaštitu od požara; državljanstvo; jedinstveni matični broj građana; putne isprave; prebivalište i boravište građana; obučavanje kadrova, kao i druge poslove određene zakonom.


Da nakon ovog zamornog copy-paste nabrajanja ne okolišim! Pitam, naime: Zašto je ministar na čelu ministarstva sa ovakvim nadležnostima bio, pa još i pred mikrofon stao, na manifestaciji koja je posvećena jednom piscu, pri tome manifestaciji koja se održava u drugoj državi ?


Prvo o manifestaciji. Kočićev zbor. Posvećena je velikom bosanskom i srpskom piscu, Petru Kočiću. Uključuje nagradu i nekoliko dana književnih događanja. Pokrovitelj manifestacije je Vlada Republike Srpske. Organizatori su Organizacioni odbor Kočićevog zbora, Zavičajno društvo Zmijanje, Banski dvor, Grad Banja Luka, Opština Mrkonjić Grad, Opština Ribnik, Opština Oštra Luka i Vlada Republike Srpske.


Kočićeva nagrada se dodjeljuje “za doprinos srpskoj pisanoj riječi u Kočićevom slobodarskom duhu”. Interesantno je da su dobitnici Kočićeve nagrade svojevremeno bili notorni Milorad Ekmečić (2004) i Dobrica Ćosić (1998). I Nikola Koljević (1995). Koljević je generacijama Komparativne književnosti u Sarajevu predavao najpoznatijeg elizabetanskog dramatičara, Shakespearea. Nije li ipak presudilo to što je u godini kada je dobio nagradu bio potpredsjednik Republike Srpske, čiji je predsjednik bio Radovan Karadžić.


Prvi odbor Kočićevog zbora je imenovan još 1966.godine. Jedan od članova je bila osoba imenom Fuad Balić. Ne trebam valjda naglašavati da imena iz tog nacionalnog i kulturnog kruga više ne možete naći u manifestaciji Kočićev zbor, što među nagrađenim što u organizacionom odboru.


Odbor osim one “velike”, glavne nagrade, dodjeljuje i “malu” nagradu. Budući se manifestacija odvija u Kočićevom rodnom Zmijanju, naziv ovoj nagradi je simpatično-infantilna varijacija Zmijanče. Ove je godine tu nagradu dobila djevojčica koja živi u naselju kod Doboja. To je onaj grad u kome je prije rata Petar Kočić imao ulicu, a koja je nakon dolaska na vlast Republike Srpske preimenovana u Hilandarsku. O popovima i kaluđerima, uzgred, Kočić nije nešto naročito mislio, odnosno pisao. Danas se potencira njegov otpor prema okupatorskoj vlasti. No, ne budi nam mrsko potražiti, evo i rečenice Kočićeve u kojoj stoji :…”vladike visokih tendžerastih kamilavki i beskrajno dugih i širokih rukava i oblaporna srca na žutu jaspru”.


Frazu “Na žutu jaspru oblaporni” ne treba valjda posebno objašnjavati. Pohlepa i zlato! Ali za one koji propuštaju suptilnije detalje, nije zgoreg na sljedeće ukazati. Nije Petar Kočić, vrsni pisac, zalud pomenuo beskrajno široke i duge rukave. Ko ih to može sebi priuštiti? Onaj ko ništa teže od kašike ne drži u ruci. Ko radi, odnosno rinta, rukave, pa i one normalne dužine, zavrnuti mora. Takvih, ako je suditi po slikama sa ovogodišnje manifestacije Kočićev zbor, nije bilo. Sve političar do političara sa debelim imovinskim kartonima stečenim mimo zagrtanja rukava.


No da se vratim pitanju: Šta će Vulin na manifestaciji? U komparativnom pristupu dalo bi se zaključiti da je Milorad Dodik, kao član tročlanog BiH Predsjedništva, rjeđe u Sarajevu nego Aleksandar Vulin u Bosni i Hercegovini. Nedavno je bio u Drvaru i učestvovao u manifestaciji “Desant na Drvar”. I da ne nabrajam.


Jedini trag opravdanosti njegovog prisustva na Kočićevom zboru jeste možda u činjenici, da su mu, što reče novinarka “korijeni iz tih krajeva”. I da je, što pronađoh sam kopajući, dobitnik Kočićeve nagrade za 1992. godinu bila osoba istog prezimena. Miodrag M. Vulin. U internetskom bespuću ga pronalazim tek kao autora knjige “Kočić i Srbija”. Te u jednom bizarnom tekstu gdje se s ushićenjem prepričava kako je prof. Miodrag M. Vulin napao vlasnicu banjalučke pekare Belvedere jer je to ime strano “srpstvu”. Interesantno je da Miodrag M. Vulin ruženje sirote vlasnice pekare počinje rečenicom: Zašto se, bre, ova pekara zove Belvedere?


Da me ubiješ ne mogu se sjetiti da je u Bosni rječca bre u upotrebi. A o jeziku je kod Kočića riječ. Pisao je jezikom koji je Isidora Sekulić prekrasno imenovala i opisala kao bosanski jezik. Poentirajući pri tome pripadajuću mu ijekavštinu. “Već sama ijekavština, tmola ritmom, nežna, prepuna zvuka, a u zvuku uopšte nema mnogo radosti… Jezik bosanski, narodni govor, bez ijekavštine, to je simfonija Bethovenova bez roga, bez tonova svečanih i tajanstvenih”.


Petar Kočić je upravo tim jezikom pisao. Uzgred, u nemuštom zapisu sa ovogodišnjeg Zbora pronašao novinar Republike Srpske osobu koja ovamo dolazi već godinama. Te zaključuje novinar kako ta osoba, premda živi u hrvatskoj Rijeci, istrajava u ekavskom govoru. Atraktivan podatak, ali teško upotrebljiv u događaju koji se tiče Petra Kočića. Kočić je ijekavštinom pisao.


U bezuspješnom traganju za odgovorom na pitanje otkud Vulin na Kočićevom zboru, budući su odavno na snazi iracionalni zapleti i motivacijski čvorovi, možda bi trebalo naglasiti lokaciju. Zmijanje. Kako je u posljednje vrijeme bilo mnogo riječi o Kobrama koje s Vulinom imaju više veze no Kočić, možda je u tome ključ?


Interesantno je i da se završni dan Kočićevog zbora poklopio sa danom na koji je prije tačno pola milenijuma Sulejman Veličanstveni ušao u Beograd. 29 august 1521. Vulin nas je navikao  narative po kojima je sasvim opravdano spočitavati mu sljedeće: Zašto, umjesto što je otišao na Kočićev zbor, nije u svojstvu ministra a bogami i lično, goloruk stao pred Sulejmana Veličanstvenog da retroa(tra)ktivno odbrani  srpsku nejač i Beograd?


Tekst prenosimo sa portala gradski.me

https://gradski.me/sta-ce-kobra-na-zmijanju/


-->

Komentari

Obavezna polja su markirana*